11-12-2018 .......13-6-2020
Er zijn weer pups
Er zijn weer pups
Welkom
Heeft U belangstelling voor een beschikbaar nestje of wanneer er pups in aantocht zijn?
Het is wellicht leuk om hier eens een beetje rond te kijken, zodat U een idee krijgt wat zich allemaal afspeelt bij de kooikerhondjes van de Ukkesteyn.
Vragen?
Mailen,
tel. 0594 641983
U vind op deze site ook alle wetenswaardigheden wat bij de pupjes hoort zoals entingen dna onderzoek enz, enz.
Voordat U het nestje van Bep bekijkt is het wellicht prettig eerst te lezen wat hierboven aangegeven wordt, weet U precies wat U kan verwachten als U besluit een pupje in huis te nemen.
entingen en dna onderzoek gezondheidsverklaring enz.
Hoera, er is weer een nestje geboren
0p 24 november 2018
is Bep moeder geworden van 6 pupjes
Nestje kijken?
onze pupjes worden al snel met allerlei andere huisdieren in contact gebracht
hier ziet u 1 van onze poezen die een hapje pupvoer niet versmaden.
de ouders van onze nestjes zijn natuurlijk dna onderzocht op erfelijke ziekten, zie hieronder
Wat er zoal meegaat met een pupje als deze naar de nieuwe baas gaat kan u
lezen.
Als U belangstelling heeft voor een pupje is het wellicht leuk en nuttig om eens te lezen waar ik eigenlijk op let als ik kooikerpupjes fok.
klik op
Wilt u terug naar de homepage:
Als U wilt zien en lezen hoe ik mijn pupjes altijd grootbreng, als u naar beneden scrolled ziet U het volledige verslag van het nestje van Maureen. Ik heb dit uitgebreid beschreven, zodat U deelgenoot wordt van alle ins en outs die een nest kan opleveren.
Ik hecht er veel waarde aan dat U weet hoe ik met de pups om ga, o.a. niet in de laatste plaats wat het socialiseren betreft .
Heeft u interesse, lekker lezen en kijken.
Hieronder vind U de beschrijving van het nestje van Maureen, waarin ik uitgebreid in ga op de wijze waarop ik mijn nestjes groot breng en socialiseer, ik wens U veel lees- en kijkplezier.
U kan voor informatie terugvallen op dit nest.
En nu naar het voorbeeldnest van Maureen.
16 september 2011.
Maureen heeft een nestje
Met veel vreugde bericht ik U dat op 16 september Maureen van de Ukkesteyn het leven heeft geschonken aan 6 pupjes.De nacht van 15 september was mama al erg onrustig maar het zou nog 24 uur duren voordat de werkelijke bevalling plaats zou vinden.
's Nachts om half twee diende de eerste boreling zich aan en 's ochtends om half tien werd de laatste pup geboren. Zoals u kunt lezen neemt zo'n geboorte regelmatig behoorlijk wat tijd in beslag, maar zolang de ruimte tussen de geboorten niet langer duurt dan twee uur hoeft de fokker zich over het algemeen geen zorgen te maken. Het vergt natuurlijk wel wat zitvlees van de fokker, maar......dat hoort bij de hobby.
Natuurlijk heeft dit nest ook een vader....Adriaan van de Ukkesteyn.
Aan de linkerzijde ziet u een recente foto van deze heer, die inmiddels al tot de grijze golf behoort. Adriaan is de leeftijd van elf jaar reeds gepasseerd, maar weet nog heel goed waar Abraham de mosterd haalt.
Op de rechter foto, die in september 2009 is gemaakt, ziet U precies het plaatje zoals Adriaan is, een zeer gehoorzame hond, die altijd netjes in de buurt van de baas blijft. Er zit geen enkel kwaad in dit dier, je kan werkelijk alles met hem doen. Ondanks dat hij een bekwame dekreu is zal je dat nooit aan hem merken. Hij gedraagt zich altijd uiterst beschaafd, dringt zich nooit op en ik heb hem nog nooit dominant tegenover andere reuen zien optreden.
Op de linkerfoto ziet U de 5 teefjes en op de foto aan de rechterzijde de 5 teefjes aan de linkerkant en het reutje rechts daarvan.
Moeder en kinderen maken het, nadat ze van de eerste vermoeidheid zijn bekomen, goed.
We hopen natuurlijk dat alles heel gezond blijft. De eerste week is wat dat betreft , de meest kwetsbare. De pups zijn nog niet in staat om zichzelf op temperatuur te houden, dus moet ik daar voor zorgen, want ook Maureen krijgt dat niet helemaal
voor elkaar. Ik verwarm het nest met een rode verwarmingslamp. Vandaar de roze foto's. Een rode lamp is minder irriterend dan een witte voor de moeder, die het het liefst helemaal niet zo licht wil hebben, maar dat is voor mij lastig, vooral 's nachts, want ik heb wel donkerstralers ( deze geven helemaal geen licht), maar die gebruik ik straks, als ik niet meer een aantal keren het nest hoef te controleren wat nu 's nachts wel gebeurt.
Mama Maureen verzorgt haar jongen zorgvuldig, er mag geen vlekje te zien zijn. De moederhonden houden de pups droog en schoon, door ze steeds te likken zodat ontlasting en plas het nest niet kan bevuilen. Milieuvriendelijk, geen toiletpapier of luiers nodig.
De pups zijn nog blind en doof, wat u goed kan zien op de foto. Het oortje is alleen nog maar een flapje zonder de gehoorgang die zich nog helemaal moet ontwikkelen ( we kunnen een heleboel lawaai maken zonder dat één pup zich daar wat van aantrekt, ze zijn toch doof). De oogjes gaan ongeveer over 10 dagen open, dat wil niet zeggen dat de pups dan al wat kunnen zien, dan zijn we alweer een paar dagen verder. U zult het allemaal op deze weblog kunnen volgen als deze tenminste naar mijn ( soms kreupele) aanwijzingen wil luisteren. Het is nog wel even wennenbij een nieuwe server. Als U naar het neusje van het pupje kijkt ziet u dat dat helemaal roze is. Dat is raar, kooikers hebben toch een zwart neusje. Dat klopt, de zwarte kleur moet zich nog ontwikkelen en dat kan een behoorlijke tijd in beslag nemen. De meeste pups gaan al met een behoorlijke zwarte neus naar de nieuwe baas, maar het kan ook wel bijna een jaar duren voordat het neusje ingekleurd is.
Wat is er dan wel goed ontwikkeld bij zo'n pril leventje: Het reukorgaan. De pup kan feiloos de tepels van de moederhond vinden door letterlijk achter zijn neus aan te gaan. Tenminste.......de meeste, soms moet er één even geholpen worden maar dan weten ze het ook, als het tenminste een gezonde pup is.
Dit is het begin, uiteraard wordt de weblog vervolgd, ik heb daar nog geen regelmatige dag voor, want er zijn nog een aantal computerzaken door al dat Sanoma gedoe met weblog.nl in de war gelopen, dus dat moet even recht gezet worden en....dat kost tijd en die ga ik even overal weghalen.Dus...kom zo nu en dan even langs, dan ziet u wel of er resultaten zijn.
25 september.
Moeder en kinderen maken het uitstekend, op deze foto liggen ze heerlijk warm en met volgegeten buikjes te slapen en.....te groeien. Alles straalt rust en vrede uit. Hieronder ziet U het 6 tal op 25 september gefotografeerd. Ook in diepe rust, de rode warmtelamp is inmiddels vervangen door een donkerstraler, zodat het 'snachts lekker donker is en dat vinden de moederhonden prettig. U begrijpt dat ik 's nachts niet meer speciaal voor de pups opsta. Ik kan op bed goed horen of er wat
aan de hand is met de kleintjes en dan kom ik er natuurlijk wel uit. |
| mooie oorbellen |
Rechts de 5 hoofdjes van de teefjes, het was nog een hele toer om de dames op de foto te krijgen met de hoofdjes dezelfde kant uit, Zelfs de houdgreep was bij tijd en wijle niet werkzaam.
 |
dwarsligger
en dan last but not least....onze vent Joep.
Joep.....ligt!!!!
Kortom alles gaat zoals elke fokker zou wensen. Volgende week zondag weer een blogje.
Inmiddels is het 2 oktober, vandaag gaan we weer eens kijken hoe het met de jongelingen en moeder gesteld is.
Zoals U hiervoor al las, ik kan gewoon doorgaan met mijn verhaal, het gaat uitstekend met de pupjes en moeder. U ziet ze aan de linkerzijde lekker liggen op hun lakentje, Zó hoort een nestje van 17 dagen eruit te zien. De puppen op hun gemak lekker in de nestkist of mand.
Niet te dicht tegen elkaar aan, dat is vaak een teken dat de pupjes het koud hebben en elkaar opzoeken om warm te blijven. In de meer extreme gevallen zullen de pupjes dan rumoerig worden en gaan piepen. Aan het geluid moet de fokker horen wat er aan de hand is. Dat betekent dat de fokker eerst een paar nestjes gefokt moet hebben om dit geluid te herkennen of .....bezoek van een ervaren fokker die hem of haar dat leert herkennen.
Aan de rechterzijde nog een andere foto, pups die zich senang voelen.
U ziet dat ik de pups op lakentjes heb gedurende ongeveer de eerste drie weken. Lakens zijn glad, maar niet zo glad dat de pups zich niet kunnen afzetten om b.v. naar hun moeder te kruipen. De eerste week houdt mama het nest prachtig schoon en droog. Hangt er verwarming boven het nest, dan droogt het " gemorste" deel van het plasje wel weer op, maar met het prachtige warme weer wat we momenteel hebben hoeven de ukjes geen bijverwarming, dus......baas......wassen. En dat doet de baas braaf. Elke dag 2 tot drie dekbedovertrekken die bijna allemaal afkomstig zijn van nieuwe pupeigenaren, die deze overtrekken niet meer in gebruik hadden. Met dank aan deze eigenaren.
Zijn de pupjes ouder dan drie weken komt er andere " vloerbedekking", tegen die tijd zal ik dat voor het voetlicht brengen.
Hebben de pupjes het warm, dan zie je het hele nest uit elkaar kruipen, zodat de pup zoveel mogelijk warmte kwijt kan. Dit is zeker in het begin gevaarlijk, want de pupjes liggen dan her en der in de mand en moeder moet er dan maar voor zorgen dat ze niet per ongeluk op één gaat liggen. In dit geval piepen de pups niet, ze liggen in zo'n situatie min of meer letterlijk voor pampus en dat betekent voor de fokker......uitkijken.
Wordt het nest verwarmd, dan moet uiteraard de verwarming lager, maar........is het buiten 30 graden, wat ook gebeurt, dan krijgt de fokker een probleem. Aircondition zou dan niet misstaan. Ik ga de hitte in zulk soort gevallen tegen met natte handdoeken op de schuin geplaatste ramen in de keuken te leggen en deze ook nat te houden, dat scheelt soms wel 5 graden.
Maar..... kleine pupjes slapen wel veel, maar niet altijd en als moeder even de hort op is geweest, wat ze momenteel veel doet, wordt ze bij terugkomst hartelijk door haar kinderen ontvangen......aanvalluh........!
Er wordt dan even driftig geslobberd en gesmakt, iets waar iedere fokker met plezier naar kijkt. Moeder laat het zuchtend toe..." kinderen kan het iets rustiger"? Kinderen trekken zich daar niets van aan en kreunen ( van genot) en slobberen rustig verder. Na een minuut of tien is de rust weer gekeerd en ligt het stel uit te buiken bij een tevreden moeder.
Maureen vindt het momenteel erg prettig een keer of 7 perdag een ommetje te maken. Hier is dat geen probleem, want je hoeft op dit moment alleen de deur maar open te doen ( geen verkeer), maar straks als het weer regent en waait, laten wij haar uit in de grote stal, om haar uiers te beschermen tegen uieronsteking ( nat en winderig weer is vragen om zulk soort kwaaltjes bij moederhonden, vooral op het platteland met weinig beschutting)
Na een minuut op 10 staat mevrouw wel weer klaar voor haar kinderen .
3 oktober De pupjes maken het groeiproces succesvol door tot op heden. Het linkerpupje heeft haar oogjes al wagenwijd open, maar ziet nog niets. Het hoornvlies is nog niet helder, we moeten nog een paar dagen geduld hebben. Help, ze is scheel?!? Klopt, maar over een paar weken is de vorm van haar hoofd verandert en dan is er van scheelzijn geen sprake meer. Dit gebeurt bij alle jonge kooikerhondjes, hoort erbij. 
Mevrouw rechts is nog niet erg wakker, daar moet even ontwaakt worden ....en ja, ook scheel, mooi, zijn ze hetzelfde. Dan maak ik de foto bij het linkerpupje even van de zijkant en dan lijkt het al veel beter. U kan hier ook goed zien dat het hoornvlies nog niet goed helder is, over een paar dagen is het glashelder en begint het pupje van alles waar te nemen om haar heen.
U kan ook aan de neusjes zien dat ze hier en daar al donkere vlekjes beginnen te krijgen. Elke keer als u nieuwe foto's ziet in de loop van de volgende 5 weken ziet u de neuzen verder inkleuren.
Dan het hoofdstuk lopen aan de beurt, zo nu en dan worden er al wat pogingen ondernomen om wat vooruit te komen op de lopertjes. Instinctief wordt er gebruik gemaakt van de achterwand van de mand. Een steuntje is meer dan welkom. Het echte lopen laat echter nog wel even op zich wachten. Goed doorvoedde pups beginnen over het algemeen later met echt
lopen, dan pups die eigenlijk wel een slokje meer willen. Dat is begrijpelijk. Deze pups zijn goed doorvoed. Als fokker dien je daar natuurlijk ook op te letten. Vooral de eerste paar dagen kijkt de fokker met argusogen naar het gefokte kroost. Een zwellend buikje is het teken dat de pup de tepel gevonden heeft en ook goed doorzuigt.
Wat wil ik zien: een mooi glad pupje waar je goed het buikje van de bovenkant kan zien omdat het rugje aan beide zijden uitsteekt. Ik strijk even met een vinger over het ruggetje en dan voel ik als het goed is nauwelijks ruggegraat en.......een zijdezacht velletje, daar kom ik later op terug. Daarna til ik het pupje op en keer hem met het buikje naar mij toe. Lekker dik, goed gedronken. Zo worden alle pups elke dag 2 keer gecontroleerd, zodat ik goed weet wat er in de mand ligt. Uiteraard zie je aan het gedrag van het pupje ook veel, maar dan weet je alles zeker. Nu zullen enkelen van U wellicht zeggen, " ik heb ook weleens een pupje met een hele dikke buik gezien, waar ik de ribben van kon tellen". Klopt, ook dat is mogelijk, dan heeft het pupje wormen, dat buikje zit dan vol met wormen en zwelt daarom op.
Over wormen: deze pupjes hebben hun eerste wormkuur al gehad via de moedermelk. Ik ontworm de moederhond vlak na de bevalling met een multifuntioneel middeltje en via de moedermelk wordt dit ook opgenomen door de pups. Dit middel werkt voortreffelijk, ik kom daar als de pups iets ouder zijn op terug. We hadden het hiervoor nog even over een zijdezacht velletje. Zo hoort het pupje straks ook naar het nieuwe baasje te gaan. Soms voelt men velletjes waarbij het haar wat stug aanvoelt, dze pupjes moet je altijd verdenken van aanwezig ongedierte, dus een speurtocht is dan niet overbodig.
Aan de rechterzijde laat ik een linkeroortje zien wat ik omhoog houd. Zoals U ziet is de bovenkant van de gehoorgang beter zichtbaar, maar het is nog geen echte gehoorgang. De pups horen ook nog weinig, dat heeft nog een paar dagen tijd nodig om vervolmaakt te worden.
Zoals U hiervoor las heb ik de pupjes elke dag een aantal malen in de hand, zij ruiken mij nemen we maar aan, verder kunnen ze natuurlijk nog niet zoveel, maar het is zoals we algemeen aannnemen wel het begin van het socialisatieproces van de pup bij de mens. De puppen zal het op deze foto worst zijn, ze slapen hun groeislaapje en mama ligt er tevreden bij.
9 oktober 2011.
Vorige week hadden we nog bijna tropische temperaturen en nu zitten we alweer met de kachel aan. Het kan verkeren, bij de pupjes verandert ook van alles. Ze hebben inmiddels het fenomeen " lopen" uitgevonden en dat zal ik weten ook. Niet alleen ik, maar de hele familie. De jongelingen weten regelmatig de rand van de mand te vinden en daarbuiten eens een ander luchtje te gaan ruiken Ze ruiken altijd nog meer dan ze echt zien. Mama Maureen heeft het er maar druk mee, zoals u kunt zien verdwijnen de kinders overal.
De pupjes reageren alleen nog maar op Maureen in de mand en mij zien ze helemaal nog niet, dat moet allemaal nog komen.
Op de foto linksboven kan u zien dat de pups al zo sterk zijn dat ze bij een staande moeder kunnen drinken.
De pupjes beginnen zo langzamerhand ook met elkaar te spelen. Kortom het wordt langzaam maar zeker een drukkere huishouding. Maureen moet ook meer op haar pups gaan letten, zodat ze duidelijk minder tijd heeft voor het bezoek alhoewel ze zich nog steeds beschaafd gedraagt. Maar.....dat kost haar duidelijk meer moeite zoals we nu aan het eind van het bezoek kunnen zien, doordat Maureen duidelijk laat merken dat het voor haar geen enkel probleem is dat het bezoek weer vertrekt.
Nu kan ik natuurlijk de mand omdraaien, zodat de lage ingang tegen het buffet komt te staan, maar de pups zijn nu toch wel aan een grotere ruimte toe.
Omstreeks een leeftijd van drie weken begin ik altijd met de eerste maaltijd, die de pups zonder moeder mogen opeten.
Er wordt een nieuwe mand georganiseerd en de eerste maaltijd wordt geserveerd. Mooie schone krant en mooie schone pupjes, die geen enkel idee hebben wat ze hier nu moeten bij die witte vijver.
Aan mij de taak om de pups even met het bekje de pap te laten voelen en nu maar eens zien wat er gaat gebeuren. Dat kan van alles zijn. Er zijn nestjes die meteen doorhebben wat de bedoeling is, maar er zijn ook jongelingen die er de eerste dagen geen enkele behoefte om zelf eens een hapje te nemen. De één blijft maar wat zitten en weet eigenlijk niet zo goed wat hij of zij nu moet gaan doen. De ander loopt wat rondjes en blijft in het begin angstvallig bij de rand van het bakje weg. Nummer drie vindt het wel een leuke waadplaats en gaat pootje baden. Zo kan je van alles tegenkomen. Het komt er meestal op neer, dat we aan het eind van de sessie een heleboel plakkerige en kletsnatte pups inclusief kranten hebben.
Moeder moet dat dan oplossen en ik doe de mand onder de douche.
Aan de rechterzijde ziet U een moederhond die alle kleintjes weer toonbaar gaat maken. Deze kleintjes zitten op een heel vies plakkerig kleed wat ook meteen verschoont moet worden. Alweer een werkje aan de winkel.
Maar van al dat werk word je hongerig, dus eerst maar even eten en dan maar weer aan de slag. Pupje eet wel even mee en dan mag de baas naar de vieze onderlegger. Uiteindelijk loopt de hele meute met moeder in de keuken en dat schiet niet op, want kleine pupjes kunnen nog niet uitkijken, grote mensen wel, maar die doen het soms niet.
Nog geen tand om ergens in te bijten, want meestal worden de pupjes zonder tandjes geboren . Maar.....het gebit groeit snel, echtert met drie weken zijn deze pupkorrels waarop moeder het koor grootbrengt echt een brug te ver.
Intussen houd ik mij natuurlijk elke dag bezig met de basis socialisatie van de pups. De vorige keer hebben we gezien dat ik de pupjes elke dag een aantal keren uit de mand nam en deze de gelegenheid geef tijdens de gezondheidsinspectie eens aan mij te ruiken. Inmiddels zijn de jongelingen zó groot dat ik ze elke dag even op schoot neem en even op de rug laat liggen. Op de rug liggen betekent voor een hond zijn kwetsbare buik bloot leggen en is een teken van overgave. De pup mag dan niet als een paling kronkelen want dat is verweer, het is de bedoeling dat het pupje vol vertrouwen op de rug op je schoot ligt. Gewoon een kwestie van oefenen. Het pupjesbezoek ( linksboven) oefent mee. Intussen worden de 
pupjes hoe langer hoe speelser en als je op een bepaald moment geen vriendje kan strikken ga je gewoon met je eigen poot spelen.
Uiteindelijk worden alle peutertjes toch wel weer moe en gaan lekker slapen, want....je moet toch groter groeien.
Volgende keer........de grote verhuizing.
Eerst nog maar even slapen.
16 oktober 2011.
Inmiddels is de grote verhuizing een feit. De pups werden te groot voor onze keuken, het is uiteraard wel de bedoeling dat de pups bij ons inwonen en wij niet bij de pups.
De peuters kunnen al goed lopen en dan moet de ruimte waar ze kunnen spelen worden uitgebreid. Gelukkig kunnen wij daarvoor zorgen, De ruimte is zelfs zo groot dat hij eerst gehalveerd moet worden, zodat de pups niet verdwalen en de mand niet meer terug kunnen vinden.
De mand is ook weer een maatje groter, zodat de familie er comfortabel bij kan liggen. Maureen is een moeder die veel melk heeft voor haar kinderen. De kindertjes hebben hier nog niet heel veel haast om hun bakje leeg te eten zodat een jonge poes wel even komt helpen. Dat is geen enkel probleem want bijna alle moeders en zeker de kindertjes accepteren onze poezen ook in de nestjes. Dat is natuurlijk prettig voor het socialiseren. Weten de jongelingen meteen dat er ook poezen op de wereld zijn.
Zoals U op de rechterfoto ziet eten de pups nu netjes hun bakje tegelijk leeg of bijna leeg, de peuters worden groter.
Het ritueel is als volgt, als je een bakje pap hebt gehad, dan volgt er volgens de pups een toetje en dat haal je bij je moeder. Zoals U aan de linkerkant ziet, staat Maureen te zogen en de pupjes zitten hier al min of meer op hun achterpootjes te drinken. Als de pups eenmaal kunnen lopen blijft de moederhond bij het zogen hoe langer hoe vaker staan.
De pups zijn op de rechter foto alweer wat groter en stormden zo hard op ma af dat ze omviel, dan maar weer liggend zogen. Tot op heden heb ik met het voeren van de pups twee manden met de opening naar elkaar toe staan , de kleinste mand is de plek waar de pap gevoerd wordt. Zou ik de pupjes gewoon naast de slaapmand gaan voeren dan is de ruimte nog steeds te groot en dwalen ze teveel bij het voer weg. Nu houden de wanden van de mand de pups en het bakje voer bij elkaar. Over een paar dagen is dat verleden tijd, dan kunnen de pups zelfstandig hun voerbakje vinden en daarna ook weer de mand.
Inmiddels weten de pups wanneer ik ongeveer met het voerbakje langskom, dan komen ze al verheugd de mand uit en ..........gaan op expeditie. Ik doe de deur van hun verblijf open en dat hebben de dames en heer goed in de gaten.....de grote wereld verkennen lijkt hun wel wat. Maar.....ze willen te vroeg want buiten het deurtje loopt men nog rond als kipjes zonder kopjes, dus......nog even geduld, jullie tijd komt echt wel.
Voor de grote slaapmand heb ik nog een heel klein trapje gemaakt, zodat de pups comfortabel naar binnen kunnen lopen. Zoals U kan zien lopen er nog weleens kleverige voetjes overheen, wat goed zichtbaar is, dus.........elke dag.......trapje reinigen.
Zo langzamerhand komen de kleine melktandjes ook door, dat betekent dat de jongelingen binnenkort in staat zijn korrels te eten. Nu zitten ze er wat op te mummelen en als dat lang duurt wordt zo'n pupkorreltje wel zacht. Een zacht korreltje kunnen ze zo doorslikken dus er worden al wat korrels gegeten. Die melktandjes zijn heel klein en heel!! scherp. Dat merken de nieuwe eigenaren straks absoluut, want de kleinen zullen moeten leren dat ze hun bazen niet als kluifje mogen gebruiken. Dat doen ze wel met elkaar en als ze straks wat ouder zijn en wat sterker wordt er nog weleens wat buurman of -vrouw gekloven en dat gaat niet altijd in stilte. Er wordt weleens flink gebeten. Hoort ook bij de opvoeding, wie is er de baas in het nest. Als ze te hard in moeder bijten corrigeert deze dat meteen, door een flinke snauw te geven en dan zie je de pupjes weleens behoorlijk schrikken, maar.........moeders wil is wet, dan is de rust weer hersteld.
De melktandjes wisselen voor grotere veel stompere tanden als de pups ongeveer 5 maanden zijn. Dat kan geleidelijk maar ik heb ook weleens meegemaakt dat alle melktanden er tegelijk uit vielen, zodat ik een telefoontje kreeg van een verschrikte eigenaar met het verhaal dat zijn hondje volledig tandeloos was. Geen probleem, binnen de kortste keren heeft ook dit hondje weer een prachtig gebit.
Inmiddels zijn de pups 4 weken en 2 dagen. Tijd voor de tweede wormkuur. De eerste kreeg het pupje via de moedermelk van Maureen. Deze keer worden alle pups apart ontwormd met een pasta. Ontwormen moet op gewicht, dat betekent niet onderdoseren, maar ook niet overdoseren. Dus daar moet de weegschaal aan te pas komen . Nu wegen de pups iets meer dan een kilo, tegen de tijd dat ze vertrekken moet u rekenen op ongeveer 2 kilo.
Heel gemakkelijk, zoals U op de foto links ziet. Een pasta is kleverig en als je dat achter in de mond aanbrengt krijgt het hondje de pasta niet meer uit zijn bekje en moet de zaak wel doorslikken.WORMEN, daar wordt veel over geschreven en gesproken door fokkers en hondenliefhebbers en misschien ook wel door niet hondenliefhebbers. Kunnen die beesten niet voor altijd uitgeroeid worden bij een hond? Het antwoord is....Nee...Ik heb het over wormen bij pupjes, dat zijn bijna altijd spoelwormen. De eieren van deze worm kunt u overal vinden, dat wil zeggen dat de kans op besmetting van de hond, want daar hebben we het nu over, heel groot is. Als de volwassen hond uitgelaten wordt heeft hij/zij grote kans dat ze spoelwormeieren binnen krijgt tijdens de wandeling. De eitjes ontwikkelen zich in de hond tot larf en.......de larf ontwikkeld zich als het goed is in een volwassen hond niet! verder. Verreweg de meeste volwassen honden hebben weerstand opgebouwd tegen volwassen spoelwormen, zodat de larf de kans niet krijgt om spoelworm te worden. In dit geval gebeurt er in principe niets meer. 
De larf blijft zitten waar hij zit, richt in het overgrote deel geen schade aan bij de hond en dat was het dan. De volwassen drager van de larf leeft vrolijk verder. Maar..........de larf wil toch wel graag een spoelwormleven , daar heeft moeder natuur voor degenen die in een teefje terecht komen goed gezorgd. Zo gauw mamahond kleintjes krijgt gaan de larven met de moedermelk mee de pupjes in. De pupjes hebben nog geen weerstand tegen spoelwormen. De larf groeit, als wij daar niets tegen doen met een wormmideltje, uit tot een volwassen spoelworm, die weer diverse eieren legt, die met de ontlasting van de pups weer voor nieuwe besmettingen kunnen zorgen. Ma hond kan er op dat moment ook wat van, ze likt de ontlasting van de pups op en de eieren komen overal terecht waar je de moederhond uitlaat. Dus niet alleen de pups ontwormen maar in dit geval ook de moederhond.
Kruist een andere hond het wandelpad van de moeder, snuffel snuffel, eitje naar binnen en de cirkel is rond. In beginsel is de spoelworm niet schadelijk voor de hond als het er maar weinig zijn. Het zijn echte mee-eters. Maar.....een klein darmpje helemaal vol met etende spoelwormen is wel schadelijk voor de pup, want deze krijgt het dan niet voor elkaar om voor zichzelf voldoende voedingsstoffen naar binnen te krijgen en....last but not least, zo'n darm vol wormen kan neurologische verschijnselen ( vergiftiging) veroorzaken en in het allerslechtste geval barsten en dan helpt er geen lieve vader of moeder meer aan. Dus de wormbesmetting moet zeer beperkt blijven en waar veel honden zijn, moeten ontwormingsmiddelen gebruikt worden.
Een mens kan besmet worden door hondenspoelwormen, maar dat is uiterst zeldzaam. U hoeft daar niet wakker van te liggen.
23 oktober.
Op dit stukje weblog ziet u al echte hondjes, het babystadium is voorbij. Als de jongelingen mij zien of horen aankomen staat men al klaar om eens even een spelletje met mij te doen. We gaan eens even kijken en lezen wat de pukjes allemaal al kunnen en hoever we met de socialisatie zijn op 5 weken en 2 dagen.
De pups krijgen nog altijd twee keer per dag hun voedsel in de vorm van pap aangeboden, maar daar komt deze week verandering in. De tandjes zijn al zo groot gegroeid, dat zo langzamerhand de pupkorrels naast de moedermelk in zicht komen. 'S Ochtends eet de meute het bakje nog leeg, maar 's avonds mag moeder meehelpen, de kleintjes zijn dan al verzadigd voordat de bodem van het voerbakje in zicht komt. Tijd voor wat anders.
Als de pups verzadigd zijn mag moeder weer bij de kinderen en...dan komt de stormloop op het toetje. Het zijn net mensen, als het eten op is en je zit voldaan aan tafel wil een lekker toetje er altijd nog wel in. Zo ook bij hondjes. Maureen, wordt zowat aan de kant gedrukt en begint onder het zogen al aan het wassen van de jongen, dat doet ze nog steeds trouw. Ze ruimt ook nog steeds alle ontlasting van de pups op. De plas hoeft niet meer, want na de verhuizing zijn de pups op een ander vloerkleed terecht gekomen zoals u ziet en dat is heel erg vochtabsorberend en warm voor de eventuele koude voetjes, zodat moeder van de plasjes verlost is. 
Netjes in de rij om de melkbronnen van moeder heen. De pupjes worden groot, dus dan drink je bij een staande moeder.
ik vind dit altijd zo'n mooi gezicht, je blijft kijken.
En dan beslist moeder dat het wel mooi is geweest, ze duwt de puppen resoluut aan de kant en gaat onverdroten verder met haar schoonmaakwerkzaamheden, want daar is ze in blijven steken en als ordentelijke moeder zorg je ervoor dat je schone kinderen hebt. " Kinders kunnen jullie even je moeder terwille zijn"?
" Ja mams, dat willen we best, je wil toch graag dat we nog even bij je drinken, nu we zijn er alweer hoor, hm...........lekker". Tegen zo'n druk is Maureen niet bestand en laat gelaten toe dat haar kinderen nog even een paar laatste slokjes nemen. Over een weekje is dat wel anders. Dan gaat ma optreden, dan ziet en hoort de toeschouwer een doortastende moeder die haar pupjes aan de kant zet, desnoods met een snauw als afscheid. Ophoepelen. De moederhonden bepalen precies wanneer het tijd is om afscheid te nemen van bepaalde gedragingen waaronder het drinken. De één is daar wat rigoreuzer in als de ander maar uiteindelijk doen ze het allemaal. Trouwens dit hoort niet alleen bij honden, maar bij alle zoogdieren zien we dat, ook bij mensen. Volgens mij houden poezen het zogen nog het langste vol met hun kittens.
Dit brengt mij meteen bij het onderwerp socialiseren. De moederhond voedt haar pupjes op en als deze een bepaalde leeftijd hebben doet ze dat bepaald niet zachtzinnig. Als ze eenmaal besloten heeft dat een pup op moet ophouden bepaalde gedragingen te tonen ( puppen kunnen hun moeder ongelooflijk claimen) laat ze dat heel duidelijk merken aan de pups. Wordt er niet gereageerd krijgen de pups een snauw en dat kan uitlopen op een pijnlijke snauw, zodat de fokker een piep hoort. Pup op de plaats gezet.
In eerste instantie is de fokker de medeopvoeder en daarna de nieuwe baas en wij kunnen prima bij de moederhond afkijken hoe het moet. Ja is ja en nee is nee. Dat dient wel consequent te gebeuren.........en dat is het moeilijkste.........voor ons, want de pupjes zien er zo schattig en aandoenlijk uit, de moederhond laat zich niet verleiden, de fokker en de nieuwe baas graag ook niet.
Voorbeeld:
U heeft gezien, dat ik mijn pupjes en de moederhond uit één en dezelfde bak voer. Pap is geen volwassen hondevoer, dus dan hebben de puppen het rijk alleen, maar de bak met korrels is voor iedereen. Moeder eet eerst, er zijn moeders die het toelaten dat de pups met haar meëeten, maar er zijn er meer die dat niet willen. Vooral als de pups nog erg jong zijn sta je als fokker regelmatig met kromme tenen in je schoenen te kijken als de pups niets vermoedend naar de voerbak lopen als moe staat te eten. "Snauw, weg, ik sta te eten" " Piep" zegt de pup " ik schrik me rot" en weet niet hoe gauw hij weg moet komen. De pup heeft meteen geleerd, dat de roedelleider het altijd voor het zeggen heeft. Nieuwe baas.....u bent straks de roedelleider, dus u kan met de voerbak doen wat u wilt , ook als de hond toevallig staat te eten en dat geldt ook voor alle andere dingen die u met uw hond van plan bent te gaan doen......u bent en blijft! degene die het voor het zeggen heeft. Duidelijkheid , daar vaart een hond en het gezin waarin hij woont wel bij. Ja is ja en Nee is nee.
Deze pupjes zijn nu 5,5 weken oud. Ze weten inmiddels prima, dat ik een leuke speelkameraad ben en als ze me zien, komen ze meteen op mij af. Dat doen ze ook bij andere mensen, want deze pupjes zijn in een fase dat ze eigenlijk nog geen angst kennen. Alles moeten ze nog ondervinden en daar is nu de tijd voor gekomen. De mand en hun verblijf is vertrouwd, maar er is meer op de wereld, dus fokker....werk aan de winkel.
Ik vind dit een belangrijk verhaal, vanwege het feit dat er ongelooflijk veel over het socialiseren van honden beschreven staat en eigenaren in spé vaak door de bomen het bos niet meer zien. Dit werkt onzekerheid en soms zelfs wantrouwen in de hand. Dat is heel erg jammer, want deze mensen weten dan eigenlijk niet meer waar ze naar moeten kijken en luisteren. Vandaar dat ik het hele socialisatieverhaal zoals ik het doe hier in huize Nachtmerrie, opschrijf, zodat daar geen onduidelijkheden over kunnen ontstaan.
De pups weten inmiddels wel hoe het er bij ons binnen in de keuken uitziet en.......hoort, ze kunnen alle nieuwsprogramma's op de tv. meekijken, maar.......er is meer dan de keuken. Wij hebben diverse soorten dieren, die natuurlijk allemaal een verblijfplaats moeten hebben en daarom hebben wij in 1975 een spiksplinternieuwe stal gebouwd, waar aan de ene lange zijde onze paarden staan en aan de andere kant zes boxen gecreëerd zijn, die wij ook nog in tweëen kunnen delen, zodat er in drukke tijden ( lammerende schapen bv.) 12 boxen gebruikt kunnen worden voor allerlei soorten kleinvee, maar ik kan ze ook ombouwen om er koeien in te zetten. Ik ben inmiddels bezig met een nieuwe website, die nu nog in een te klein stadium is om al vast te plakken aan www.van-de-ukkesteyn.nl , maar binnenkort gaat dit gebeuren en krijgt u een inkijkje in o.a. het dierenleven in en buiten huize Nachtmerrie.
U weet nog wel dat de pups gingen verhuizen van de keuken naar de stal. De hele dag in onze woonkeuken waar ik ook lang niet altijd aanwezig ben was geen optie meer, want als je dan binnenstapt heb je de kans dat je de pups overal weg moet halen, tot onder het fornuis toe.Dat betekent dan een kamerkennel maar in ons geval een box in de stal, die eerst gehalveerd wordt, omdat de pups anders de weg niet meer terug kunnen vinden naar de mand. Warmtebron en een camera voor de nachtelijke observatie zijn aanwezig. Overdag ben ik heel veel ter plaatse, dan kan het wel zonder toezicht van de camera.
In het begin vermaakt het stel zich prima in de nieuwe box, maar het wordt op de leeftijd van ongeveer 4 tot 5 weken weer tijd voor een nieuw avontuur.
's Ochtends, na de maaltijd laat ik de deur van de box openstaan en nu maar eens kijken hoe dapper het stel is.
De eerste dag staan en 6 paar oogjes naar buiten te gluren en zien hun moeder in de verte verdwijnen, na een tijdje komt Maureen terug bij haar kinderen en langzaam maar zeker komt de karavaan op gang. Aan de geluiden om hen heen zijn de pups al gewend, we hebben momenteel dwerggeiten met pasgeboren lammeren naast de pups, dus de buren kennen elkaar al.
De grote stap is gemaakt en de pupjes hebben nu een voor hen hele lange gang waar ze werkelijk van alles tegenkomen. 's Ochtends mogen ze met zijn allen inclusief mama Maureen "meehelpen" met voeren, dat betekend, dat er van alles in de stal aanwezig is, wat straks nog opgeruimd moet worden. Dat wordt snuffelen, onderzoeken, kijken, soms schrikken.
Ondertussen even lekker met de baas spelen, kortom een waar hondenparadijs, waar de pupjes hun gang kunnen gaan. Zoals U ziet moet de gang straks aangeveegd worden, maken de pups meteen kennis met de bezem. En paardendek ruikt verrukkelijk, maar als je er aankomt beweegt het ook omdat het over een stang hangt, wellicht iets om eens in te bijten?
Alles wordt onderzocht.
Maar pupjes zijn nieuwsgierige beestjes, die zak met iets wat naar eten ruikt is nu wel bekeken en besnuffeld, dit pupje vraagt zich af of er nog meer in de aanbieding is.
Jawel, daar is de hele grote wereld, die weldra jullie wereld wordt, maar daar meer over de volgende keer.
Maureen blijft een beetje in de buurt van haar pups. Als de jongelingen zoals inmiddels is gebeurd, al behoorlijk gewend zijn in de stal rond te drentelen en te spelen trekt moeder zich weinig meer aan van haar pups en gaat weer haar eigen gang.
Dat betekent dat de pupjes zo langzamerhand een druk leventje krijgen . 's Ochtends de baas helpen met voeren en onder de thee en koffie en als het zo uitkomt 's avonds mee naar binnen. De peuters mogen met zijn allen tegelijk in de stal spelen, maar ze komen met tweëen tegelijk in het woonhuis, zodat ik ze binnen goed in de gaten kan houden en de eerste beginselen van de zindelijkstraining een aanvang nemen. " Oei" zult u nu misschien wel denken, " hoe doet de fokker dat dan". De zindelijkheidstraining houdt nu nog in dat ik meteen zie of de pup een plasje o.i.d. wil doen, dan pak ik de pup onmiddelijk op en zet hem nog niet buiten ( het is nu te koud), maar in de stal die vlak naast de keuken staat De ervaring heeft geleerd dat er al diverse pups behoorlijk zindelijk zijn als ze naar de nieuwe baas verhuizen. In de loop van de dag krijgen ze zo te maken met allerlei gebeurtenissen, die ze allemaal in zich opnemen en die ze niet meer vergeten. Het socialisatieproces op jonge leeftijd, waar ik U de volgende keer nog wat van laat zien.
30 oktober.
Inmiddels zijn de jongelingen 6 weken en 2 dagen oud. Hun dagen zitten vol spelletjes, eten, slapen, zijn eens een paar uurtjes zonder moeder, kortom.........we zijn de puppietijd aan het afbouwen. Los in de keuken lopen is er alleen nog bij als ik de peuters constant in de gaten kan houden, want vooral als ze met 2 man(vrouw) zijn, wordt er nog weleens wat ondernomen. Bovenstaande foto ziet U de weegschaal, inmiddels op de grond, want de pupjes worden te groot voor de tafel ( ze kunnen niet vliegen).
De nieuw bazen waren op bezoek en we waren nieuwsgierig hoeveel hun meisje was gegroeid in bijna een week Deze gelegenheid gebruik ik ook vaak om even een socialisatielesje te laten zien. Als ik de pup op de rug leg hoort deze zich te onderwerpen, dat betekent rustig blijven liggen en niet als een paling in je handen kronkelen. als je daar maar vroeg genoeg mee begint, weten de honden als ze volwassen zijn niet beter dan dat deze oefening erbij hoort . Het baasje is de roedelleider en de hond hoort zich te onderwerpen, op de rug liggen betekent kwetsbare delen van het lichaam onbeschermd tonen....." ik geef me over". Wel blijven oefenen nieuwe bazen.
Als we dan toch bezig zijn, doen we ook nog even een oefeningetje pupje optillen. Niet! aan de voorpoten omhoog, maar steunen onder de billen en met de handen tussen de voorpootjes, zodat het middenrif niet in het gedrang komt. U ziet dat ik mijn hand voor de borst van het pupje houdt, kan hij nooit voorover uit je handen kieperen. Je kan op deze manier ook nog het achterwerk van de pup in de holte van je gebogen arm ( elleboog), waarmee je de pup vasthoudt steunen, zodat je nog een arm vrijhoudt om bv. de deur open of dicht te doen..
Maandag 31 oktober.
Vandaag wordt het grut gechipt, gevaccineerd en vindt er een gezondheidsonderzoek plaats.Het gezondheidsonderzoek en vaccineren laten wij altijd bij ons thuis doen door de dierenarts. Ik ga met mijn pups voor deze onderzoekjes niet naar de dierenartsenpraktijk, want in mijn ogen horen pups niet in een wachtkamer met zieke dieren die besmetting kunnen overbrengen op kwetsbare pupjes.
welnu daar gaan we dan, wat staat ons te wachten?
Help, wat gebeurt daar nu, valt mee, het ziet er erger uit dan het is, de naald is zó scherp, dat de pup nauwelijks voelt dat de naald door het vel gaat. Verder gaat hij ook niet, de chip wordt bij een hondje nooit in een spier geplaatst ( bij paarden wel), maar los onder het vel waar hij binnen een paar dagen door vorming van bindweefsel vastzit en als het goed is niet door het lichaam gaat zwerven.
Eerst worden de pupjes gechipt. Zoals u op de foto in het midden ziet zijn dat dikke holle naalden. Het chipje wat in de holle naald zit en zo groot is als een rijstkorrel wordt uit deze holle naald geschoten en komt tussen de schouderbladen van de pup onder het vel terecht . Op het chipje staat een uniek nummer wat de nieuwe eigenaar straks in een databank dient te activeren, zodat de pup als hij weg zou lopen , bij het vinden door een eerlijke vinder altijd weer bij de baas terecht komt. Op de rechterfoto wordt gekeken met de scanner of de chip het doet.
Electronische identificatie levert een belangrijke bijdrage aan het opsporen van vermiste huisdieren. Het is een veilige, weinig belastende en fraudebestendige methode om honden te registreren. Een ander voordeel: het transpondernummer is werelwijd uniek.
Volgens de ISO-norm( vastgelegd door de International Standard Organisation) is ieder land verantwoordelijk voor de uitgifte van exclusieve codes. Die 'pincode' begint met de landencode, gevolgd door een unieke nummering van 12 nummers. Er kunnen derhalve geen dubbele nummers op de markt komen. Dit persoonlijke nummer staat vermeld op barcodestickers, die worden aangebracht op het aanvraagformulier voor stambomen, het vaccinatieboekje of het register-formulier van de Ned. Databank Gezelschapsdieren. De barcode wordt ook vermeld op de stamboom.
Technische informatie.
De chip ( ook wel transponder genoemd) is een klein stukje micro-electronica, dat door een injectie onder de huid wordt aangebracht. De chip is ongeveer dertien milimeter lang en heeft een doorsnede van ongeveer twee milimeter. Het is een gesloten buisje van bio-glas met daarin een microchip en een spoeltje dat fungeert als antenne.
Het bioglas zorgt er in principe voor dat de chip niet wordt afgestoten en dat het vergroeit met het weefsel . De chip zelf doet helemaal niets. Er zit geen batterij in, de hond zal er niets van merken en de levensduur is vrijwel onbeperkt. Pas op het moment dat er een afleesapparaat wordt bijgehouden, gebeurt er iets. Het afleesapparaat is een elektronisch gestuurd zend- en ontvangstapparaat, dat een onschadelijk signaal afgeeft waardoor de chip wordt gectiveerd. Deze geeft dan de identificatiecode van de hond af, die verschijnt op het scherm van het afleesapparaat. Dit alles gaat razendsnel. Invloed van buitenaf op de chip is uitgesloten.
Nu komt het klinisch onderzoek aan de beurt, dat kan U vergelijken met het onderzoek wat baby's op het consultatiebureau ondergaan.
Eerst de oogjes en even de oogleden bekijken. Zijn de oogjes helder en tranen ze niet of is er ergens pus te zien en zijn de oogleden wel goed doorbloed.
Daarna zijn de oren aan de beurt, de gehoorgang wordt gecontroleerd of deze vrij is van oormijt, Het zwarte stipje wat u aan de binnenkant van het oor ziet is stof. Onze pupjes hebben geen last van oormijt, maar............voordat u denkt, dat krijgen ze dan niet meer.....jammer, wel even opletten met pupjes die net zijn verhuisd van de fokker naar de nieuwe eigenaar. Dit "evenement" is de grootste overgang die de pup in zijn hele leven meemaakt. Dat kost veel energie en dus is het verstandig dat de nieuwe eigenaar nog niet teveel " kraamvisite" uitnodigt als de pup net gearriveerd is. Pupje heeft nog veel behoefte aan slaap. Tijdens de slaap worden alle nieuwe gebeurtenissen verwerkt, dat betekent dat de pup ook de kans moet krijgen om veel te slapen, dus kalm aan. Zo'n verhuizing betekent nog weleens dat de pup door alle vermoeienissen wat minder weerstand heeft. Onder in de gehoorgang van het pupje zitten wel " slapende" mijtjes, die de kans niet krijgen om lastig te worden als de pup een goede weerstand heeft. Wordt deze even tijdelijk minder, bv. door oververmoeidheid, dan slaan de ondeugende oormijtjes hun slag en gaan gezellig aan de rol in de gehoorgang van de hond. U kan dat zien, doordat de pup heel erg gaat krabben op die plek en als u in het oor kijkt ziet dat er niet meer zo mooi roze uit als toen u de pup meekreeg. U ziet dan een bruinig binnenoor. Mail mij dan even of haal even een zalfje bij de dierenarts en het probleem is gauw verholpen.
Daarna wordt het gebit gecontroleerd, zijn alle tandjes aanwezig en........past de zaak op elkaar ( tanggebit), of schuiven de boventandjes net over de ondertandjes ( schaargebit), dat willen we wel graag zien. Steekt het bovengebit een eind voor het ondergebit uit , dan hebben we te maken met een bovenvoorbijter en andersom een ondervoorbijter. Dat willen we minder graag zien alhoewel uw hond er geen dag korter door zal leven. Zoals U ziet op de foto, alles past. Tevens wordt dan nog even naar het tandvlees gekeken of het de goede kleur heeft en niet te bleek is. 
Als de dierenarts dan toch bij de tandjes is kan er meteen even in het bekje worden gekeken naar de kiesjes en of het verhemelte mooi gesloten is, het lijkt wel een apk keuring.
Even een aaitje tussendoor, " wat ben jij een brave hond" en dan gaan we weer verder.
Het naveltje wordt gecontroleerd of er ook een navelbreukje aanwezig is. U ziet de dierenarts met de vingertoppen voelen of de buikwand goed gesloten is. Er kan dan meteen gezien worden of het plassertje van de pup eruit ziet zoals het moet, niet opgezwollen of rood. Sommige dierenartsen voelen of er bij het reutje ( in dit geval) al twee teelballen gevoeld kunnen worden In mijn ogen overbodige dienstijver, want de pups zijn nog te jong, dus is dat lang niet alle gevallen te constateren.
Ook bij een teefje kijken we natuurlijk even naar het naveltje en u ziet haar plassertje tussen de achterpootjes zitten. Ik schrijf dit er niet voor niets bij want in de dik 40 jaar dat ik met de kooikertjes fok is het mij al diverse keren overkomen dat ik na thuiskomst van de nieuwe baas een telefoontje kreeg, " help ik heb een reu", terwijl met een teefje wil. Die nieuwe bazen denken dat er bij een teefje helemaal niets te zien is, dan adviseer ik om maar even een bezoekje aan een ervaren hondeneigenaar te brengen en als deze niet aanwezig is dan toch maar even de dierenarts te consulteren.
Hierna wordt nog even naar het hartje geluisterd of er geen bijgeluidjes zijn. Tussen de bedrijven door lopen de hondjes in een afgerasterde ruimte om ons heen en is het bewegingsapparaat al duidelijk in het zicht geweest. Dan wordt er een einde aan deze sessie gemaakt en het paspoort ingevuld enz.
Als toetje krijgen de jongelingen nog de eerste enting, die over drie weken herhaald moet worden. Eén en ander staat netjes in het entboekje beschreven, dus de nieuwe eigenaar kan alles nog even nakijken.
2 november.
de tijd begint op te schieten, nog even en de pups gaan de grote wereld in. Ze spelen momenteel veel buiten, het is prachtig weer, weinig wind, dus ideaal voor pupjes van bijna 7 weken.
Er wordt elke middag een ren gebouwd van schapenhekjes, waar we er veel van hebben, dus we kunnen een hele grote ren bouwen zodat de pupjes uit de voeten kunnen, maar........het stel moet op de foto, dan lukt het nooit om alle zes de jongelingen op één foto te krijgen. De schapenhekjes zijn ook weer niet zo klein dat je de ruimte dusdanig maakt dat je ze altijd op de foto krijgt, dus de hulp van de grote mannelijke baas wordt ingeroepen. Dan krijg je het probleem dat ze allemaal tegelijk aangehaald willen worden en op een kluitje gaan staan. Helaas kon ik deze middag geen betere foto van het stel op de lens krijgen, maar U kunt erbij verzinnen dat de laatste week met al die valklende bladeren veel lol heeft opgeleverd. Ik zal de hoofdrolspelers van deze weblog afscheid laten nemen met een aparte foto van iedereen. En face, dan kan mijn man ze lekker vasthouden. |
| Nousca |
 |
| Yentl |
 |
| Tara |
 |
| Joep |
 |
| floortje |
 |
| morgan amigo |
Zes hele lieve gemakkelijke pupjes die zonder wat voor probleem dan ook opgegroeid zijn. Bij dit nest was geen enkele hond die dominanter of angstiger was dan zijn nestgenoten. Het was en is een heel homogeen nest. Zoals de nieuwe baas van Nousca ziet was zij de enige die wel bij mijn man op schoot heeft gezeten maar de mooiste foto kwam toch uit de ren, dus neem ik die.
Zoals alle nesten heb ik dit nestje ook weer zorgvuldig en met veel plezier opgefokt. Ik hoop altijd dat de nieuwe bazen net zoveel plezier en vreugde van hun hondjes krijgen zoals wij dat al meer dan 40 jaar hebben, dus ik kan het niet laten om hieronder nog enige tips te geven.
En............dat U hele kleine kinderen nooit!!!!! met de hond alleen moet laten.
Uw hondje en kleine kinderen verstaan elkaars taal nog niet en dat kan wellicht tot misverstanden leiden.
3 november
Wellicht dachten de pupjes dat alle nieuwtjes en gebeurtenissen wel voorbij zouden zijn voordat de nieuwe baas komt, maar niets is minder waar.
Huize Nachtmerrie heeft altijd leuke verrassinkjes, pupje Joep wil best niets vermoedend even naar de camera kijken, maar.......
Er moest nog een wormkuur komen en...........de pupjes weten inmiddels wél wat dat is, ah jakkes bah. Het is maar goed dat de pupjes van te voren niets weten, hoeven ze er zich ook niet druk om te maken. De derde wormkuur is gegeven. Nu is echt alles gebeurd en komt het vertrek in zicht. Vanaf vrijdag 4 november gaan de pupjes één voor één naar hun nieuwe bazen, die het honden verblijf al helemaal klaar hebben en vol verwachting uitzien naar hun nieuwe kameraad.
Dit wordt echt de allerlaatste slok, het afscheid van Maureen . De eerstelingen, gaan vandaag 4 november naar hun nieuwe baas .
Het allerlaatste spelletje met zijn zessen. De jongelingen hebben vanuit deze box het volledige uitzicht over ons erf, zodat ze alle gebeurtenissen die daar plaatsvinden ( en dat zijn er nogal wat), kunnen volgen. Ze hebben genoten van deze speelplaats. En zij niet alleen.
Wij hebben niet alleen veel honden maar ook een indrukwekkend aantal poezen, die allemaal stuk voor stuk veel lol hebben met en van de pupjes. Maar ook veel plezier hebben met de......gevulde voerbak van de pupjes. Dus....het hondengrut krijgt vaak bezoek van poesjes, die kan je natuurlijk ook gebruiken als levend speelgoed, dus dat gebeurt dan ook.
Het afscheid is echter onverbiddelijk en het vertrek onvermijdelijk. Er zijn nieuwe bazen, die niet kunnen kiezen op wat voor manier zij hun nieuwe gezinslid naar huis zullen vervoeren. Ze nemen gewoon een heel assortiment mee en uiteindelijk wordt in dit geval gekozen voor
een plastic mandje. Pupmans denkt er het hare van, ze snapt niet wat er gaat gebeuren. De overgang van het pupje uit het nest naar de nieuwe baas is een hele belevenis voor het pupje, die veel energie kost. De nieuwe baas merkt dat aan het feit, dat de pup het hele gebeuren verwerkt door lange slaapperioden. Na en paar dagen is dat over en dan..........nieuwe bazen bereid u maar voor, u heeft een nieuw gezinslid.
LETTERLIJK EN FIGUURLIJK DE WIJDE WERELD IN.
Ik hoop dat ik U enige tijd plezierig en informatief heb beziggehouden en dat ik in staat ben geweest om degenen die serieus van plan zijn een vertegenwoordiger van dit Nederlandse ras aan te schaffen een beetje van mijn altijd aanwezige enthousiasme voor dit ras mee te geven.
Zoals altijd:
Bij elke vertrekkende pup gaat van mij de stille wens mee;
" Meid, jongen, dat was het dan, maak er voor iedereen een feestje van, zodat de nieuwe baas ook van jou geniet zoals wij van jullie hebben genoten, het ga je goed, wellicht tot ziens.
